ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﯾﻢ.
ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺍﻭﺭﻣـﯿﻪ
ﺍﺟﺎﺯه دﺍﺩﻧﺪ
ﺑﻪ ﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺳﻨﮓ ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ
ﻧﮑﻨﻨﺪ؟؟
ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﯿﮑﺎﻥ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﯾﻢ. ﺑﺎ ﺳﺎﯾﭙﺎ. ﺑﺎ
ﺻﻨﺎﻡ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ. ﺑﺎ ﭘﺎﺱ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ. ﻣﺎ
ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠـﺎﻥ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﻫﺴﺘﯿﻢ.
ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺑﻪ ﻓﺪﺭﺍﺳﯿﻮﻥ ﺑﺎﺝ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﯾﻢ.
ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﻣﺎ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻣﺠﯿﺰﮔﻮﯼ ﺭﯾﯿﺲ ﻭ
ﺩﺑﯿﺮ
ﻓﺪﺭﺍﺳﯿﻮﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ.
ﺍﺳﺘﺎﺩﯾﻮﻡ ﻣﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﺗﯿﻤﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ
ﻭﺍﻟﯿﺒﺎﻝ ﻟﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﺩﯾﻮﻡ
ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ. ﺟﻨﺲ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﺍﺳﺘﺎﺩﯾﻮﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ. ﻋـﻠـﺖ ﺑﻪ
ﺍﺳﺘﺎﺩﯾﻮﻡ ﺁﻣﺪﻥ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮﺍﻥ ﻣﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ
ﺁﻥ
ﭼﻬﻞ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﭼﺸﻢ ﻭ
ﺍﺑﺮﻭﯼ ﻭﺍﻟﯿﺒﺎﻟﯿﺴﺘﻬﺎﯼ ﺗﻬﺮﺍﻧﯽ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ
صف می ﮐﺸﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﺸﻢ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻥ
ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ.
ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺖ ﻓﺮق دﺍﺭﺩ
ﺑﺎ
ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺍﮐﺒﺮﯼ. ﺳﯿﺪﻋﺒﺎﺳﯽ ﻫﯿﭽﮕﺎه ﻤﺜﻞ
ﻧﻔﺮﺯﺍﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ. ﺑﻨﺎﯾﯽ ﻭ ﭘﺮﺗﻮی زﻣﯿﻦ ﺗﺎ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ.
ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﻪ ﻣﻮﺍﺟﺐ ﺑﮕﯿﺮ ﻓﺪﺭﺍﺳﯿﻮﻥ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ
ﭘﺎﺭﻩ ﺗﻦ ﺁﻧﻬﺎ. ﻣﺮﺑﯽ ﻣﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻥ
ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻓﺪﺭﺍﺳﯿﻮﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ
ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﮐﺸﯿﺪ
ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ. ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﯿﻤﻬﺎ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﺪ.
ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ ﻣﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺁﻧﻬﺎ.
ﮐﺠﺎ ﺩﺍﻭﺭ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺍﻭﺭﻣﯿﻪ ﺍﯼ ﺟﺮﺍﺕ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ
ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺍﺯ ﻋﻤﺪ؟! ﻧﻪ ﻭﺟﺪﺍﻧﺶ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﮐﻪ
ﻧﺎﻋﺪﺍﻟﺘﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ.
ﻭﻟﯽ ﺩﺍﻭﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻘﻞ ﻭ ﻧﺒﺎﺕ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ ﺭﺍ، ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ،
ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﺍﯼ
ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ. ﭼﺮﺍ؟ ﭼﻮﻥ ﻣﺎ ﻓﺮﻕ
ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ.
ﺟﺪﺍً ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﻠﯽ ﺁﻑ ﻣﯽ
ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ؟؟ ﺑﺎ ﭘﮕﺎﻩ، ﺑﺎ
ﺁﺫﺭﭘﯿﺎﻡ، ﺑﺎ ﺩﺧﺎﻧﯿﺎﺕ، ﺑﺎ ﻓﻮﻻﺩ. ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻭ
ﻧﺸﺪ؟؟ ﯾﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﻮﯾﯿم نشدﺍﺩﻧﺪ؟! ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ
ﮐﻪ ﺑﺸﻮﺩ.
ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻦ. ﻣﺎ ﺍﻭﺭﻣـﯿﻪ ﺍﯾﻢ. ﻧﻤﺎﯾﻨـﺪﻩ
ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠـﺎﻥ. ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﯿﺒﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍ ﻭﺍﻟﯿﺒﺎﻝ
ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ. ﻭﺍﻟﯿﺒﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﺭﻣﯿﻪ، ﺑﺮﺍﯼ
ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠـﺎﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: